رحیم شکیل استرلینگ (به انگلیسی: Raheem Shaquille Sterling؛ زادهٔ ۸ دسامبر ۱۹۹۴[۴]) بازیکن فوتبال اهل انگلستان است که در پست وینگر برای باشگاه فوتبال آرسنال در لیگ جزیره بازی می‌کند.
استرلینگ در سال ۲۰۱۰ از کویینز پارک رنجرز به لیورپول پیوست و در ۲۰۱۴ جایزه پسر طلایی را دریافت کرد. در ژوئیه ۲۰۱۵ پس از کشمش طولانی بر سر یک قرارداد جدید، او سرانجام با قیمت ۵۹ میلیون پوند به منچستر سیتی پیوست که گران‌قیمت‌ترین انتقال یک بازیکن انگلیسی تا آن زمان بود. در منچستر سیتی استرلینگ به قهرمانی‌های پیاپی در فصل‌های ۱۸–۲۰۱۷ و ۱۹–۲۰۱۸ لیگ جزیره کمک کرد و در فصل ۱۹–۲۰۱۸، در تیم سال پی‌اف‌ای جای گرفت و جوایز بهترین بازیکن جوان پی‌اف‌ای و بازیکن سال انجمن نویسندگان فوتبال انگلستان را دریافت کرد. او دو قهرمانی دیگر در لیگ برتر را با منچسترسیتی در فصل‌های ۲۱–۲۰۲۰ و ۲۲–۲۰۲۱ به دست آورد و در ژوئیه ۲۰۲۲ به چلسی پیوست.
استرلینگ اولین بازی خود را برای تیم ملی بزرگسالان انگستان در نوامبر ۲۰۱۲ انجام داد و قبل از آن در تیم‌های جوانان انگلیس در سطوح زیر ۱۶، زیر ۱۷، زیر ۱۹ و زیر ۲۱ سال بازی کرده بود. او برای انگلیس در جام جهانی فوتبال سال‌های ۲۰۱۴، ۲۰۱۸ و ۲۰۲۲ و جام ملت‌های اروپا در سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۲۰ بازی کرد.
پائولو چزیاره مالدینی (به ایتالیایی: Paolo Cesare Maldini؛ زادهٔ ۲۶ ژوئن ۱۹۶۸) او بازیکن سابق تیم ملی فوتبال ایتالیا و باشگاه آث میلان است.[۱]او پسر بازیکن فوتبال و مربی سابق تیم ملی ایتالیا و باشگاه میلان، چزاره مالدینی است. بسیاری از کارشناسان از او به عنوان بهترین مدافع تاریخ فوتبال یاد می‌کنند. او هرگز لباس تیمی باشگاهی غیر از میلان را بر تن نکرد و با ۲۵ سال حضور در لباس آ.ث. میلان رکورد دار حضور با لباس یک تیم در تاریخ فوتبال است.[۲] شماره ۳ باشگاه میلان به احترام او بایگانی شده‌است و پس از خداحافظی مالدینی به غیر از یکی از پسران او، هیچ‌کس پیراهن شماره ۳ را بر تن نمی‌کند.[۳][۴][۵]
مالدینی نخستین بازی خود را با لباس میلان در تاریخ ۲۰ ژانویه ۱۹۸۵ در دیدار با تیم اودینزه انجام داد. او پس از انجام بیش از ۶۰۰ بازی با لباس میلان، سرانجام در سن ۴۱ سالگی در دیدار با تیم فیورنتینا در تاریخ ۳۱ مِه سال ۲۰۰۹، از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.[۶] او در هنگام خداحافظی از فوتبال، با ۲۵ سال وفاداری به باشگاه میلان و بالای سر بردن ۲۶ جام مختلف از جمله: ۵ عنوان قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، ۷ قهرمانی در سری آ، ۱ قهرمانی در جام حذفی فوتبال ایتالیا، ۴ قهرمانی در سوپرجام اروپا و ۲ قهرمانی در جام بین قاره‌ای از اسطوره‌های میلان و جزء پر افتخارترین بازیکن‌های تاریخ فوتبال جهان محسوب میشود.
مالدینی ۱۲۶ بازی برای تیم ملی ایتالیا انجام داد. او در ۴ دوره حضور خود در جام جهانی فوتبال و ۳ دوره جام ملت‌های اروپا هرگز نتوانست جامی را بالای سر ببرد. تنها افتخارات ملی او، نایب قهرمانی در جام جهانی فوتبال ۱۹۹۴، سومی در جام جهانی فوتبال ۱۹۹۰ و نایب قهرمانی در جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۰ است. او در جام‌های جهانی ۱۹۹۰ و ۱۹۹۴ در تیم ستاره‌های جام جای گرفت.[۷][۸] همچنین در سال ۱۹۹۴، مالدینی، از سوی مجله ورلد ساکر به عنوان بازیکن سال انتخاب شد. او نخستین مدافعی بود که به این افتخار دست پیدا کرد.[۹]
وی همچنین در ژانویه ۲۰۲۱ از سوی مجله فرانس فوتبال به‌عنوان بهترین مدافع چپ تاریخ فوتبال انتخاب شد.[۱۰] در سال ۱۹۹۴ در مراسم توپ طلا ، مالدینی عنوان دومین بازیکن برتر سال را از فرانس فوتبال دریافت کرد و در سال ۱۹۹۵ هم جز پنج بازیکن برتر جهان بود
کودکی پائولو چزاره مالدینی در ۲۶ ژوئن ۱۹۶۸ در شهر میلان متولد شد. او پسر چزاره مالدینی کاپیتان دهه ۱۹۶۰ تیم آث میلان بود.
چزاره مالدینی کودکی پائولو را این گونه تعریف می‌کند:
"من و همسرم فرزندان زیادی داشتیم که از قضا همگی بسیار شلوغ و پر سر و صدا بودند. در این میان پائولو با آن چشم‌های براق چیز دیگری بود. او به هر وسیله‌ای برای خود توپ می‌ساخت و وسایل خانه راه گریزی نداشتند. کنترل این جمع یاغی بسیار دشوار بود. فقط یک چیز پائولو را آرام می‌کرد: یکشنبه عصر و برنامه فوتبال ایتالیا.[۱۱]"
دوران فوتبال عضویت در میلان او در سپتامبر ۱۹۷۸ و در سن ده سالگی موفق به گذراندن تست تمرینی باشگاه آ.ث. میلان شد و به عضویت تیم میلان درآمد.
با عضویت او در میلان، همه از نفوذ چزاره مالدینی صحبت می‌کردند. مردم اعتقاد داشتند که پائولو مالدینی به واسطه نفوذ پدر به عضویت میلان درآمده‌است و به این خاطر در زمین به او توهین می‌کردند.[۱۲]
اولین حضور در زمین او در هفده سالگی به دعوت نیلس لیدهولم سر مربی وقت آث میلان، به تیم بزرگسالان پیوست. نخستین بازی اش را در تاریخ ۲۰ ژانویه ۱۹۸۵ برابر اودینزه انجام داد. در آن بازی پائولو جانشین باستینی مصدوم شد، بازی که با نتیجه یک بر یک خاتمه یافت.
مالدینی در مورد آن بازی می‌گوید:
«استرس زیادی داشتم، ولی لیدهولم مرا در آغوش گرفت و گفت، همیشه به این فکر کن که این فقط یک بازی در مقیاس بزرگتر است.»
وی در طول فصل ۱۹۸۵–۱۹۸۴ یک بازی در لیگ ایتالیا انجام داد.
لیونل آندرس ″لئو″ مسی (به اسپانیایی: Lionel Andrés ″Leo″ Messi؛ زادهٔ ۲۴ ژوئن ۱۹۸۷) بازیکن فوتبال اهل آرژانتین است که در پست مهاجم و به‌عنوان کاپیتان برای باشگاه فوتبال اینتر میامی در لیگ حرفه‌ای فوتبال و تیم ملی آرژانتین بازی می‌کند. او به‌طور گسترده به‌عنوان یکی از برترین بازیکنان تاریخ فوتبال دانسته میشود.[۲] وی تنها بازیکنی است که هشت بار برندهٔ توپ طلا و شش‌بار برندهٔ کفش طلای اروپا شده است. او در طول دوران حرفه‌ای‌اش، بیش از ۸۰۰ گل و ۳۵۰ پاس گل[۳][۴] برای باشگاه و کشورش به ثمر رسانده و رکورد بیشترین تعداد گل (۶۷۲) را به عنوان بازیکن برای یک باشگاه (بارسلونا) دارد.[۵]
مسی قبل از ترک بارسلونا در سال ۲۰۲۱ که تمام دوران حرفه‌ای خود را در این باشگاه گذرانده‌بود، ۱۰ قهرمانی لا لیگا، ۷ قهرمانی کوپا دل ری، ۷ قهرمانی سوپرجام اسپانیا، ۴ قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا، ۳ قهرمانی سوپرجام اروپا و ۳ قهرمانی جام باشگاه‌های جهان را در این تیم کسب کرده است. مسی به عنوان یک بازی‌ساز خلاق و یک گلزن حرفه‌ای، رکورد بیشترین گل در لا لیگا (۴۷۴)،[۶] بیشترین هت‌تریک در لا لیگا (۳۶)[۷] و لیگ قهرمانان اروپا (۸)[۸] و بیشترین پاس گل در لا لیگا (۱۹۲)[۹] و کوپا آمریکا (۱۷) را در کارنامه خود دارد. او همچنین همراه با کشورش قهرمان (کوپا آمریکا ۲۰۲۱ و ۲۰۲۴)، فینالیسیما ۲۰۲۲ و جام جهانی فوتبال ۲۰۲۲ شده است.
مسی در آرژانتین زاده و بزرگ شد، در سن ۱۳ سالگی به اسپانیا نقل مکان کرد تا به بارسلونا بپیوندد. او اولین بازی خود را در سن ۱۷ سالگی در اکتبر ۲۰۰۴ در بارسلونا انجام داد. مسی جایگاه خود را به عنوان بازیکنی جدایی‌ناپذیر برای این باشگاه در فصل ۰۹–۲۰۰۸ تثبیت کرد، جایی‌که اولین سه‌گانه خود را در فوتبال اسپانیا با بارسلونا کسب کرد و اولین توپ طلایش (۲۰۰۹) را در سن ۲۲ سالگی گرفت. سه فصل موفق بعد از آن، و با کسب سه توپ طلای متوالی دیگر (۲۰۱۰، ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲)، او را به اولین بازیکنی تبدیل کرد که چهار بار برنده این جایزه شده است. در فصل ۲۰۱۲–۲۰۱۱، او رکورد بیشترین گل‌زده در یک فصل را در لا لیگا و اروپا به ثبت رساند و در عین حال خود را به عنوان بهترین گلزن تاریخ بارسلونا معرفی کرد. در دو فصل بعدی، مسی پس از کریستیانو رونالدو (رقیب حرفه‌ای او) در جایگاه دوم توپ طلا قرار گرفت، تا اینکه به بهترین فرم خود در فصل ۲۰۱۵–۲۰۱۴ رسید، بهترین گلزن تاریخ لا لیگا شد، بارسلونا را به دومین سه‌گانه تاریخی‌اش رساند و پس از آن پنجمین توپ طلا در سال ۲۰۱۵ به او اهدا شد. مسی در سال ۲۰۱۸، کاپیتانی بارسلونا را بر عهده گرفت،[۱۰] و در سال ۲۰۱۹ ششمین توپ طلایش را به دست آورد.[۱۱] او پس از جدایی از بارسلونا، در اوت ۲۰۲۱ با پاری سن ژرمن قرارداد امضا کرد و در دو فصل حضور خود در این باشگاه، دو بار قهرمان لیگ ۱ شد. مسی در ژوئیه ۲۰۲۳ به باشگاه آمریکایی اینتر میامی پیوست.
مسی در تیم ملی فوتبال آرژانتین، رکورد بیشترین بازی ملی را در اختیار دارد و همچنین بهترین گلزن تاریخ این کشور است. در سطح جوانان، او در سال ۲۰۰۵ قهرمان جام جهانی جوانان فیفا شد. سبک بازی او به عنوان یک دریبل‌زن کوتاه قامت و چپ‌پا باعث مقایسه او با هموطنش دیگو مارادونا شد که مسی را جانشین خود توصیف کرد. مسی اولین بازی خود در رده بزرگسالان را در اوت ۲۰۰۵ انجام داد؛ سپس جوان‌ترین آرژانتینی شد که در جام جهانی فوتبال (۲۰۰۶) بازی و گلزنی کرد و پس از آن به فینال کوپا آمریکا ۲۰۰۷ رسید و به عنوان بهترین بازیکن جوان مسابقات انتخاب شد. وی سپس مدال طلای المپیک در بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۰۸ را کسب نمود. به عنوان کاپیتان تیم ملی از اوت ۲۰۱۱، او آرژانتین را تا رسیدن به سه فینال متوالی هدایت کرد: جام جهانی ۲۰۱۴، و کوپا آمریکاهای ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶، اما آرژانتین در هر سه فینال شکست خورد. مسی که برخلاف عملکردش در رده باشگاهی، تا مدت‌ها در رده ملی با تیم ملی کشورش ناکام بود،[۱۲][۱۳] در نهایت توانست به قهرمانی کوپا آمریکا ۲۰۲۱ دست یابد و این موفقیت باعث شد تا او در سال ۲۰۲۱ به رکورد ۷ توپ طلا برسد. در سال ۲۰۲۲، او آرژانتین را تا قهرمانی جام جهانی ۲۰۲۲ هدایت کرد. مسی هفت گل از جمله دو گل در فینال به ثمر رساند، برای دومین بار برنده توپ طلای جام‌جهانی شد و با ۲۶ بازی، رکورد بیشترین تعداد بازی در تاریخ جام جهانی را شکست.[۱۴]
مسی از سال ۲۰۰۶ با شرکت آدیداس قرارداد دارد. طبق گزارش فرانس فوتبال، او بین سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۴ به مدت پنج سال از شش سال، پردرآمدترین فوتبالیست جهان بود و در سال‌های ۲۰۱۹ و ۲۰۲۲ توسط مجلهٔ فوربز، پردرآمدترین ورزشکار جهان شناخته شد. او در سال‌های ۲۰۱۱، ۲۰۱۲ و ۲۰۲۳ در میان ۱۰۰ فرد تأثیرگذار مجله تایم در جهان قرار داشت. مسی در سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۳، جایزه لوریوس بهترین ورزشکار مرد سال را دریافت کرد که اولین فوتبالیست و اولین ورزشکار برندهٔ این جایزه از یک ورزش تیمی است. او دومین فوتبالیستی است که درآمدش از ۱ میلیارد دلار فراتر رفته است.
اوایل زندگی مسی در روزاریو، سانتا فه به‌دنیا آمد. پدرش خورخه هوراکیو مسی، کارگر کارخانه بود و مادرش سلیا ماریا کوچیتینی، نظافتچی نیمه‌وقت بود.[۱۵][۱۶][۱۷][۱۸] تبار والدین مسی ایتالیایی است و به شهر آنکونا بازمی‌گردد. جد او، آنجلو مسی، در سال ۱۸۸۳ به آرژانتین مهاجرت کرد.[۱۹][۲۰] لیونل دو برادر بزرگتر به نام‌های رودریگو و ماتیاس و یک خواهر به نام ماریا سل دارد.[۲۱] او از پنج سالگی فوتبال را در تیم گراندولی، تیمی که پدرش در آن زمان مربیش بود، آغاز کرد.[۲۲] او در سال ۱۹۹۵ به نیولز اولد بویز رفت تیمی که در همان شهر روزاریو قرار داشت.[۲۲] مسی پس از مدتی به عنوان شخصی جوان به یک نقطهٔ قوت در آن تیم تبدیل شد؛ او تنها یک بازی را در چهارسال بعدی حضورش از دست داد و در آنجا به ماشین شماره ۸۷ (سال تولد او) مشهور شد.[۲۳] در ۱۱ سالگی تشخیص داده‌شد که او با کمبود هورمون رشد مواجه است.[۲۴] ریور پلاته به پیشرفت مسی علاقه نشان داد اما تمایلی به پرداخت هزینه‌های درمان بیماری مسی که ۹۰۰ دلار در ماه بود، نداشت.[۱۸] کارلس رکساچ، مدیر ورزشی وقت باشگاه بارسلونا، توسط بستگان مسی در لیدا و کاتالونیا از استعداد او آگاه شده‌بود و مسی و خاله‌اش آماده برای ترتیب دادن مذاکره با او بودند.[۱۸] رکساچ، بدون کاغذی در دست، پیشنهاد قرارداد مسی را بر روی دستمال کاغذی نوشت.[۲۵][۲۶] بارسلونا پیشنهادِ پرداخت هزینه‌های درمانی را پذیرفت به شرط آنکه مسی حاضر به نقل مکان به اسپانیا باشد. مسی و پدرش به بارسلون نقل مکان کردند، جایی که او در آکادمی جوانان باشگاه ثبت نام کرد.[۲۲][۲۶]
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
